Ja lieve Happy Minders, leg alles maar neer, kruip lekker op de bank, voetjes omhoog. Het is weer tijd voor de Betty Column!
Het thema van deze week is: Zekerheid
Ik weet graag dingen vooraf. Dat is wel zo praktisch, want dan kan ik me daarop instellen. Geen verrassingen, graag, want dan heb ik geen tijd om vooraf alle bedreigende elementen te verzinnen en strategietjes te bepalen. Nee ik heb graag alle enge dingen die er kunnen gebeuren netjes op alfabet in mijn hoofd gerangschikt. Zekerheid, ik hou ervan!
Ik pieker graag vooruit. Het ‘wat nou als-syndroom’ kan zeker als een diagnose in mijn levensdossier worden genoteerd. Het is toch ook fijn als je even nadenkt over wat er allemaal kan gebeuren in het leven? Of ben ik nou gek? Daar moet je toch niet te licht over denken, hoor. Het is een jungle in de wereld!
Ik snap niet dat mensen rustig kunnen blijven als er veranderingen aan komen. Met de huidige bezuinigingen is niemand zeker van zijn/haar baan en wat als je de huur niet meer zou kunnen betalen en wat als je dan een uitkering krijgt en naar die enge mensen bij het UWV moet? Straks verhonger ik nog!
Ik heb al een enorme voorraad aan rustgevende theesoorten in mijn kamertje hoor. Ernestine is minder bang voor veranderingen dan ik. Zo heeft ze al een paar keer dingen veranderd die grote invloed op ons leven hadden. Ik kan jullie vertellen, ik zat als een nerveuze vliegtuigpassagier met de veiligheidsriem om. ” Dames en heren we vliegen op dit moment richting onbekend terrein. U kunt wat hinder ervaren van de turbulentie. Namens kapitein Ernestine, bij voorbaat sorry voor het ongemak” klonk het in mijn fantasie. Ik had mijn zuurstofkapje al in de aanslag en oefende de houding met het hoofd tussen de beentjes, in geval van een noodlanding.
Gek genoeg komt het altijd goed. Als ik na de landing, zwaar ademend, kijk naar waar we geland zijn, blijkt dat het wel mee valt. Toen we op bestemming ‘werkeloos’ aankwamen konden gewoon in ons huis blijven wonen en eerlijk is eerlijk, we hebben enorm leuke dingen kunnen doen. We schreven zelfs een boek! Hoewel ik me daar natuurlijk ook weer geweldig druk om heb kunnen maken.
Misschien ben ik gek gezegd nog wel het meest onrustig over als dingen wel zouden lukken. Hoe houden we succes dan vast? We hebben een baan gevonden na anderhalf jaar, dat klopt. Natuurlijk is dat even lekker. Een jaar lang weten dat je een inkomen hebt. Even minder zorgen hebben over of je alles kunt blijven betalen. Maar wat dan? Daarna begint het feest weer van voren af aan. Ik kan daar uren over nadenken. Als er een ooit een catalogus van nare dingen die kunnen gebeuren moet komen, meld ik me aan als auteur. Ik ben een expert.
Ernestine heeft mijn kamertje opgeleukt met muurstickers. Van die positieve spreukjes over de zinloosheid van piekeren. Als ik mijn oogjes open doe kijk ik vanuit mijn bed naar “Hakuna Matata”. Misschien heeft ze wel gelijk. Tot nu toe hebben de vluchten naar onbekend terrein ons veel nieuwe kennis opgeleverd en zijn de meeste ‘wat nou als-bedenksels’ van mij niet uitgekomen.
Gelukkig weet ik iets zeker. Volgende week ben ik er weer, met een nieuwe column. Tot dan!
Liefs,
Betty
